Het deed me denken aan mijn tijd op Iederwijs, een school waar je alles mag en kan. Zoals het leven eigenlijk. Alles mag en kan, als het binnen de lijntjes van de samenleving past. Ik voelde mij daar als een vis in het water. Omdat ik geloof dat je het beste bent als je jezelf kan en durft te zijn. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, en daarom is het goed om er meer aandacht aan te geven. Want, waar je energie in stopt, groeit.
Daarom heb ik dit verhaaltje weer opgezocht.
Het is oorspronkelijk van George Reavis. Het heet:
De School der Dieren
Op een dag kwamen de dieren uit het bos bijeen en zeiden: "Wij moeten een school stichten. Een school voor dieren om echt Dier te kunnen worden." En zij vroegen een klein groepje uit hun midden om een leerplan te maken voor de school.
De commissie ging meteen aan het werk. Het konijn stond erop dat "hardlopen" in het programma werd opgenomen. De torenvalk vond "kunstig vliegen" het belangrijkste. De karper maakte duidelijk dat "geruisloos zwemmen" erbij moest en de eekhoorn maakte zich sterk voor het onderdeel "klimmen tegen de kaarsrechte stammen van torenhoge bomen". En zo geschiedde. De school werd opengesteld. De schoolleiding zei dat de dieren zich in alle vakken moesten bekwamen om echt Dier te kunnen zijn.
Toen ging er iets verschrikkelijk fout.
Het konijntje was wereldkampioen hardlopen. Geen dier kon zo snel wegsprinten als hij. De schoolleiding vond dat het voor het konijntje belangrijk was, voor lichaam en geest, dat hij zich ook bekwaamde in het vliegen. Met zette het konijntje op een hoge tak en zei: "Vliegen, konijntje".
Het arme dier sprong, tuimelde naar beneden, brak een achterpoot en viel een gat in zijn hoofd dat nooit meer overging. Zo kwam het dat hij voor het hardlopen toch niet meer dan een 6 kreeg in plaats van een 10. Maar voor vliegen kreeg hij een 3 in plaats van een 1, want hij had het toch maar geprobeerd.
De schoolleiding was zeer tevreden.
Met open mond zagen de dieren hoe de torenvalk zijn acrobatische kunsten in de lucht vertoonde. Toch merkte de schoolleiding op, dat het voor een valk van grote waarde was als hij, net als het konijn, holen kon graven in de grond. De valk nu deed zijn uiterste best, brak echter jammer genoeg zijn snavel en kneusde zijn vleugels. Waardoor hij nauwelijks nog vliegen kon en in plaats van met een 10, met een 5 eindigde. Maar op holen graven haalde hij een 4 in plaats van een 1. En evenzo verging het alle andere dieren.
En wie haalde tenslotte de beste cijfers? Dat was de hersenloze kwal, die zwibbelend en zwabbelend alle proeven redelijk wist te doorstaan. Zijn botten breken kon hij niet - hij had er immers geen. En zo werd hij, zwibbel de zwabbel, tot beste van de klas uitgeroepen.
Bron: The animal school: the administration of the school curriculum with references to individual differences, by George H. Reavis (1938)
Tot slot nog wat leuks om naar te kijken
Een blogpost naar mijn hart, mag ik het verhaaltje overnemen op mijn blog, met bronvermelding natuurlijk! Ik zou mijn meisje zo dolgraag naar een school willen brengen waar ze haar talenten kan ontwikkelen en waar niet de nadruk ligt op het niet beheersen van vastgestelde (door mannen in pak) vaardigheden!
BeantwoordenVerwijderenWat leuk dat het je raakt! Natuurlijk mag je het overnemen. Er zijn wel scholen die dit hoog in het vaandelmhebben hoor. In Hilversum zit KinderCampus en in Soest zit de ruimte, een soort sudbury valley scholen, waar iederwijs ook op geïnspireerd was. Als je meer wilt weten, dan kun je me anders even mailen.
VerwijderenGroetjes saskia